AV TÜFEĞİ
Av tüfeği, avcılıkta kullanılan tüfeklere verilen genel ad. Ancak Türkiye'de yürürlükte olan yasalar gereği yivli av tüfeklerinin satın alınması bulundurulması ve taşınması oldukça zor koşullara dayandığından olsa gerek ki uzun zamandan beri av tüfeği kavramı "yivsiz av tüfekleri" için kullanılmaktadır ancak gerçekte yivli tüfekler de birer av tüfeği kavramına dahildir.
Ateşli silahların 13. yüzyılda kullanılmaya başlaması öncelikle askeri alanda oldu. Sıradan vatandaşlarca sahip olunması mümkün olmayan ateşli silahlar yaygınlaştıkça avcılık içinde kullanılmaya başlandı. Ancak 17. yüzyıla kadar ateşli silahlar ok ve yayın avcılıktaki yerine yaklaşamadı. 1840 ila 1850 yılları arasında namludan doldurulan tüfekler yerine arkadan doldurulan tüfekler yaygınlaşmaya başladı. Sanayi devriminin doğal bir sonucu olarak av tüfekleri de daha çok ve daha ucuz üretilmeye başlanınca, toplum tarafından daha kolay elde edilir hale geldi. Avcılığın bir spor olarak kabul görmeye başlaması da bu dönemle paraleldir. 1875'te İngiliz Anson ile Deeley tarafından şimdiki modellere en yakın yivsiz av tüfeği icat edildi. İngilizler tarafından sömürge topraklarında av partilerinin yayılması bundan sonra hız kazandı. 20. yüzyıla henüz girerken Browning, Remington, Winchester vs. firmalar yivsiz av tüfekleri üretmeye başlamıştı. I. Dünya Savaşı'ndan itibaren günümüzde kullanılan yivsiz tüfeklerden 6 ila 10 arasında fişek alabilen pompalı tüfekler askeriyenin envanterine girdi. Halen av tüfeği olarak üretilmiş ve pazarlanmış tüfekler, dünyada pek çok ordunun silah envanterinde bulunmaktadır.
Av tüfekleri; piyade tüfeklerinden farklı olarak birbirine bitişik iki namlu, nadiren de tek namluludur. Yivsiz av tüfeğinde, piyade tüfeğinde kullanılan mermi çekirdekleri yerine, av fişeği olarak tabir edilen ve çeşitli özelliklere sahip kovanlı mermiler kullanılır. (Saçma, dokuzluk, dom dom kurşunu vs) Basit modelleri olduğu kadar, son derece modern ve fişek kapasiteleri yüksek olan çeşitli tiplerde av tüfekleri üretilmektedir. Etkili menzil 20-90 m arasındadır. Kalibre (gauge), geleneksel olarak 1 libre kurşundan tüfek için kaç misket mermi yapılabileceği ile belirlenir. Örneğin, en popüler 12 kalibre tüfeklerin çapı, 37.8gr ağırlığında bir kurşun misketin çapı olan 18.2mm'dir. Benzer şekilde, 20 gauge bir tüfeğin çapı 22.7gr ağırlığında bir kurşun misketin çapı olan 16.8mm'dir. Kalibre sayısı nümerik olarak büyüdükçe tüfeğin çapı küçülür:
Yivli av tüfekleri daha yüksek tesirli olduğundan kullanılması da farklı prosedürler gerektirir. Yivli av tüfeklerinin, piyade tüfeklerinden kabaca farkı, av tüfeklerinin otomatikveya makineli olmamasıdır.
Av tüfekleri yivli ve yivsiz olmak üzere iki kategoriye ayrılırlar.
Ateşli silahların 13. yüzyılda kullanılmaya başlaması öncelikle askeri alanda oldu. Sıradan vatandaşlarca sahip olunması mümkün olmayan ateşli silahlar yaygınlaştıkça avcılık içinde kullanılmaya başlandı. Ancak 17. yüzyıla kadar ateşli silahlar ok ve yayın avcılıktaki yerine yaklaşamadı. 1840 ila 1850 yılları arasında namludan doldurulan tüfekler yerine arkadan doldurulan tüfekler yaygınlaşmaya başladı. Sanayi devriminin doğal bir sonucu olarak av tüfekleri de daha çok ve daha ucuz üretilmeye başlanınca, toplum tarafından daha kolay elde edilir hale geldi. Avcılığın bir spor olarak kabul görmeye başlaması da bu dönemle paraleldir. 1875'te İngiliz Anson ile Deeley tarafından şimdiki modellere en yakın yivsiz av tüfeği icat edildi. İngilizler tarafından sömürge topraklarında av partilerinin yayılması bundan sonra hız kazandı. 20. yüzyıla henüz girerken Browning, Remington, Winchester vs. firmalar yivsiz av tüfekleri üretmeye başlamıştı. I. Dünya Savaşı'ndan itibaren günümüzde kullanılan yivsiz tüfeklerden 6 ila 10 arasında fişek alabilen pompalı tüfekler askeriyenin envanterine girdi. Halen av tüfeği olarak üretilmiş ve pazarlanmış tüfekler, dünyada pek çok ordunun silah envanterinde bulunmaktadır.
Av tüfekleri; piyade tüfeklerinden farklı olarak birbirine bitişik iki namlu, nadiren de tek namluludur. Yivsiz av tüfeğinde, piyade tüfeğinde kullanılan mermi çekirdekleri yerine, av fişeği olarak tabir edilen ve çeşitli özelliklere sahip kovanlı mermiler kullanılır. (Saçma, dokuzluk, dom dom kurşunu vs) Basit modelleri olduğu kadar, son derece modern ve fişek kapasiteleri yüksek olan çeşitli tiplerde av tüfekleri üretilmektedir. Etkili menzil 20-90 m arasındadır. Kalibre (gauge), geleneksel olarak 1 libre kurşundan tüfek için kaç misket mermi yapılabileceği ile belirlenir. Örneğin, en popüler 12 kalibre tüfeklerin çapı, 37.8gr ağırlığında bir kurşun misketin çapı olan 18.2mm'dir. Benzer şekilde, 20 gauge bir tüfeğin çapı 22.7gr ağırlığında bir kurşun misketin çapı olan 16.8mm'dir. Kalibre sayısı nümerik olarak büyüdükçe tüfeğin çapı küçülür:
Yivli av tüfekleri daha yüksek tesirli olduğundan kullanılması da farklı prosedürler gerektirir. Yivli av tüfeklerinin, piyade tüfeklerinden kabaca farkı, av tüfeklerinin otomatikveya makineli olmamasıdır.
Av tüfekleri yivli ve yivsiz olmak üzere iki kategoriye ayrılırlar.
- Tek Kırma
- Çifte Kırma
- Superpoze
- Pompalı
- Yarı Otomatik
AV AVCILIK
AV ve AVCILIK
Avcılık, başlangıçta insanların karınlarını doyurmasına yönelik olan bir faaliyet. İlk insanlar ovalarda dolaşırken toplayabildikleri bitkiler ve kovalayıp yakalayabildikleri küçük hayvanlarla beslenmişlerdir.
Taş Devri insanları, binlerce yıl boyunca avcılıkla yaşamlarını sürdürdüler. Mağaralarda barındılar, keskin ve sert taşlardan silahlar yaptılar. Ok, mızrak ve topuzla mamut,rengeyiği ve ayı gibi büyük hayvanları avladılar. İnsanlar hayvanlar kadar güçlü ve çevik değildi, ama zekâları, silah yapma yetenekleri avcılıkta başarılı olmalarını sağladı. Ayrıca bu ilk insanlar, kendilerine avcılıkta yardımcı olması için köpek gibi bazı hayvanları da eğittiler. Çoğu zaman bir geyik ya da yabani at sürüsünü bir uçuruma doğru sürüp avladıklarında, bütün topluluğa yetecek kadar yiyecek elde etmiş oluyorlardı.
İnsanlar karınlarını doyurmak için ekip biçmeyi ve hayvan yetiştirmeyi öğrendikten sonra da avcılığı sürdürmüşlerdir.
Pek çok çeşit tuzak vardır. Kürklü hayvanları, kürklerine zarar vermeden yakalamak için çelik tuzak kullanılır. Hayvanı hemen öldürmeyen ve avcı tarafından öldürülünceye kadar ava acı çektiren bu tür tuzaklar dünyanın birçok ülkesinde yasaklanmıştır. Bildiğimiz fare kapanı da, çelik bir yayla güçlendirilmiş bu tür bir tuzaktır.
Başka bir tuzak çeşidi, bir yay ile ilmekten oluşur. Esnek bir dal yay görevi görebilir. İlmek telden yapılır ve dal tetik görevini görecek bir iple aşağıya çekilerek bağlanır. Av tuzla kaplanan ipi kemirdiği zaman ipin kopmasıyla yay fırlar. Avı saran ilmek sıkışarak hayvanı havaya kaldırır.
Kuşları yakalamada giderek daralan ağdan tüneller de kullanılır. Kuşlar ağın geniş ağzına sürülür ya da yemle çekilir ve dar ağzında yakalanır.
İlkel insanların büyük hayvanları avlamak için başvurdukları bir yöntem de tuzak çukurlarıydı. Avın izlerinin sıkça görüldüğü bir yere çukur kazılarak üstü dallarla ve yapraklarla örtülürdü. Çukurun dibine çakılan ucu sivri kazıklar hayvanı düşer düşmez öldürürdü.
Eski zamanlarda üst üste yerleştirilen iki kütükle de avlanılırdı. Av yeme dokunduğunda üstteki kütük düşerdi ve av iki kütük arasına sıkışırdı. Bu tuzaklarda kütük yerine, bir kutu kullanıldığında hayvan canlı yakalanır. Kutunun içine koyulan kapana av basınca kapak kapanır. Bu tür tuzaklar hayvanları bilimsel araştırmalar ya da hayvanat bahçeleri için yakalarken kullanılır.
Canlı yakalama ve avı etiketleme yöntemiyle hayvanlara ilişkin çok değerli bilgiler edinilmektedir. Hayvan etiketlendikten sonra salınır; yeniden yakalandığı zaman, nereden nereye göç ettiği anlaşılır.
Kürkleri için hayvanları avlamak, en gözde avcılıktan biridir. Kürk ticaretiyle ilgilenen avcılar tuzaklar kurarak kunduz, mink, misk sıçanı, tilki, porsuk, kakım, vaşak, susamuru, rakun ve kurt gibi kürklü hayvanları avlarlar. Kanada'da kürk hayvanı avı hâlâ önemli bir sanayi dalıdır. Bu tür avcılık bazı hayvan türlerinin soyunun azalmasına yol açtığı için 20. yüzyılda kişi ve kuruluşların eleştirilerini gündeme getirmiştir. Bugün satılan kürklerin çoğu özel çiftliklerde yetiştirilen hayvanlardan elde edilmektedir.
Yiyecek sağlamak amacıyla yalnızca ok ve mızraklarla hayvan öldüren avcılar herhangi bir hayvan türünün yok olmasına neden olmazlar. Oysa ticaret ve kâr amacıyla tüfeklerle avlanan avcılar bu tehlikeyi doğurabilir. Örneğin, 19. yüzyılda avcılar et ticareti için Kuzey Amerika'daki bizonları hemen hemen yok ettiler.
Afrika'ya safari denen av partilerinde büyük hayvanlar hem spor yapmak, hem de kâr amacıyla vuruldu. 20. yüzyıla gelindiğinde insanlar, avcılık denetlenmezse avlanacak hayvan kalmayacağını anlamaya başladılar.
Bugün birçok bölgede büyük hayvanlarının avı sıkı denetim altına alınmıştır. Örneğin, ancak yaşadıkları denetimli bölgede sayıları çok artarsa fillerin avlanmasına izin verilmektedir. Gene de kaçak avlanma hâlâ önemli bir sorundur.
Av hayvanı, spor amacıyla avlanan hayvanlar, kuşlar ve balıklardır. Günümüzde neredeyse bütün av hayvanlarının avlanması izne bağlanmıştır. Buna karşın para kazanmak için kaçak ya da izinsiz avlanma yapılır. Örneğin, sombalığı ve alabalık çoğu zaman izinsiz avlanmaktadır. Değerli balık soylarını korumak amacıyla, dünyanın birçok ülkesinde izinsiz avlanmaya ağır cezalar koyulmuştur.
Afrika'daki av hayvanlarının korunma altına alındığı bölgelerde ya da av hayvanı bakımından zengin olan ülkelerde yetkililer değerli hayvanları postu ya da dişleri için öldürmeye gelen izinsiz avcılara karşı önlemler almışlardır.
Bugün Türkiye’de avcılık belgesi(on sekiz yaşını doldurmuş, silah taşıma ehliyetine sahip, 4915 sayılı kanuna göre avcılık belgesi almaya engel hali bulunmayan, avcılık ve av yaban hayatı ile ilgili eğitim almış ve sınavda başarılı olmuş kişilere başvuruları halinde verilen belgeyi) ve avlanma pulunu almış olanlar avlanma sezonunda avlaklarda avlanma hakkına sahip olabilirler.Tüfekle avcılık yapmak isteyenler yivsiz tüfek ruhsatı almak zorundadır. Türkiye'de av silahlarının yapımı, alım satımı ve bulundurulması da bir yasayla düzenlenmiştir. İyi avcı avını ustalıkla izler ve sezdirmeden ona yaklaşır. Keskin nişancılığıyla avını hiç acı çektirmeden öldürebilir. Ülkenin bu konudaki yasalarına uyarak yalnızca izin çıktığında avlanır. Buna rağmen, avcılık hayvanlara acı ve eziyet çektirdiğinden, birçok çevre korumacı avcılığı acımasız bir spor saymaktadır. Öte yandan, çevrebilim incelemeleri de doğanın dengesinin sürdürülebilmesi için, yabani hayvanların sayılarının belli bir düzeyin altına düşmemesi gerektiğini göstermiştir.
İnsanlar karınlarını doyurmak için ekip biçmeyi ve hayvan yetiştirmeyi öğrendikten sonra da avcılığı sürdürmüşlerdir.
Tuzakla avlama
Tuzak kurma da avcılık yöntemlerinden biridir. İnsanlar tuzakla vahşi hayvanları etleri ve kürkleri için, bazen de zarar vermelerini önlemek ya da bilimsel araştırmalar yapmak için yakalarlar.Pek çok çeşit tuzak vardır. Kürklü hayvanları, kürklerine zarar vermeden yakalamak için çelik tuzak kullanılır. Hayvanı hemen öldürmeyen ve avcı tarafından öldürülünceye kadar ava acı çektiren bu tür tuzaklar dünyanın birçok ülkesinde yasaklanmıştır. Bildiğimiz fare kapanı da, çelik bir yayla güçlendirilmiş bu tür bir tuzaktır.
Başka bir tuzak çeşidi, bir yay ile ilmekten oluşur. Esnek bir dal yay görevi görebilir. İlmek telden yapılır ve dal tetik görevini görecek bir iple aşağıya çekilerek bağlanır. Av tuzla kaplanan ipi kemirdiği zaman ipin kopmasıyla yay fırlar. Avı saran ilmek sıkışarak hayvanı havaya kaldırır.
Kuşları yakalamada giderek daralan ağdan tüneller de kullanılır. Kuşlar ağın geniş ağzına sürülür ya da yemle çekilir ve dar ağzında yakalanır.
İlkel insanların büyük hayvanları avlamak için başvurdukları bir yöntem de tuzak çukurlarıydı. Avın izlerinin sıkça görüldüğü bir yere çukur kazılarak üstü dallarla ve yapraklarla örtülürdü. Çukurun dibine çakılan ucu sivri kazıklar hayvanı düşer düşmez öldürürdü.
Eski zamanlarda üst üste yerleştirilen iki kütükle de avlanılırdı. Av yeme dokunduğunda üstteki kütük düşerdi ve av iki kütük arasına sıkışırdı. Bu tuzaklarda kütük yerine, bir kutu kullanıldığında hayvan canlı yakalanır. Kutunun içine koyulan kapana av basınca kapak kapanır. Bu tür tuzaklar hayvanları bilimsel araştırmalar ya da hayvanat bahçeleri için yakalarken kullanılır.
Canlı yakalama ve avı etiketleme yöntemiyle hayvanlara ilişkin çok değerli bilgiler edinilmektedir. Hayvan etiketlendikten sonra salınır; yeniden yakalandığı zaman, nereden nereye göç ettiği anlaşılır.
Kürkleri için hayvanları avlamak, en gözde avcılıktan biridir. Kürk ticaretiyle ilgilenen avcılar tuzaklar kurarak kunduz, mink, misk sıçanı, tilki, porsuk, kakım, vaşak, susamuru, rakun ve kurt gibi kürklü hayvanları avlarlar. Kanada'da kürk hayvanı avı hâlâ önemli bir sanayi dalıdır. Bu tür avcılık bazı hayvan türlerinin soyunun azalmasına yol açtığı için 20. yüzyılda kişi ve kuruluşların eleştirilerini gündeme getirmiştir. Bugün satılan kürklerin çoğu özel çiftliklerde yetiştirilen hayvanlardan elde edilmektedir.
Yiyecek sağlamak amacıyla yalnızca ok ve mızraklarla hayvan öldüren avcılar herhangi bir hayvan türünün yok olmasına neden olmazlar. Oysa ticaret ve kâr amacıyla tüfeklerle avlanan avcılar bu tehlikeyi doğurabilir. Örneğin, 19. yüzyılda avcılar et ticareti için Kuzey Amerika'daki bizonları hemen hemen yok ettiler.
Afrika'ya safari denen av partilerinde büyük hayvanlar hem spor yapmak, hem de kâr amacıyla vuruldu. 20. yüzyıla gelindiğinde insanlar, avcılık denetlenmezse avlanacak hayvan kalmayacağını anlamaya başladılar.
Bugün birçok bölgede büyük hayvanlarının avı sıkı denetim altına alınmıştır. Örneğin, ancak yaşadıkları denetimli bölgede sayıları çok artarsa fillerin avlanmasına izin verilmektedir. Gene de kaçak avlanma hâlâ önemli bir sorundur.
İzinsiz avlanma
Afrika'daki av hayvanlarının korunma altına alındığı bölgelerde ya da av hayvanı bakımından zengin olan ülkelerde yetkililer değerli hayvanları postu ya da dişleri için öldürmeye gelen izinsiz avcılara karşı önlemler almışlardır.
Bugün Türkiye’de avcılık belgesi(on sekiz yaşını doldurmuş, silah taşıma ehliyetine sahip, 4915 sayılı kanuna göre avcılık belgesi almaya engel hali bulunmayan, avcılık ve av yaban hayatı ile ilgili eğitim almış ve sınavda başarılı olmuş kişilere başvuruları halinde verilen belgeyi) ve avlanma pulunu almış olanlar avlanma sezonunda avlaklarda avlanma hakkına sahip olabilirler.Tüfekle avcılık yapmak isteyenler yivsiz tüfek ruhsatı almak zorundadır. Türkiye'de av silahlarının yapımı, alım satımı ve bulundurulması da bir yasayla düzenlenmiştir. İyi avcı avını ustalıkla izler ve sezdirmeden ona yaklaşır. Keskin nişancılığıyla avını hiç acı çektirmeden öldürebilir. Ülkenin bu konudaki yasalarına uyarak yalnızca izin çıktığında avlanır. Buna rağmen, avcılık hayvanlara acı ve eziyet çektirdiğinden, birçok çevre korumacı avcılığı acımasız bir spor saymaktadır. Öte yandan, çevrebilim incelemeleri de doğanın dengesinin sürdürülebilmesi için, yabani hayvanların sayılarının belli bir düzeyin altına düşmemesi gerektiğini göstermiştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder